Er bestaat een liefdevolle, intelligent denkende, niet stoffelijke aanwezigheid in alles en iedereen. Deze intelligent denkende aanwezigheid is de bron van alles. Ik noem dit “De Bron” omdat alles en iedereen eruit voortkomt. Het wordt ook God genoemd en heeft nog vele andere namen.
Elke religie heeft hier zo zijn eigen ideeën over maar in de meeste religies word het God genoemd. Maar ook in de wetenschap erkent men nu een bron voor het bestaan wat men het veld van creatie placht te noemen.
Als De Bron denkt aan een vorm zal deze vorm ontstaan. Als De Bron denkt aan een beweging zal deze beweging ontstaan.
De Bron denkt alleen in perfecte vormen, perfecte bewegingen en perfecte functionering.
De Bron gebruikt zijn vermogen voor het doen ontstaan van perfecte vormen, perfecte bewegingen en het perfect functioneren van die vormen en bewegingen.
Wij, mensen, kunnen alleen verzanden in imperfect functioneren naarmate ons denken afwijkt van die van De Bron.
Gedachten die afwijken van De Bron ontstaan alleen doordat mensen denken dat ze los van De Bron bestaan.
Dit is de primaire dwaling van de mens. De mens is gaan denken dat hij bestaat los van De Bron.
Doordat mensen zijn gaan geloven en erop zijn gaan vertrouwen dat ze afzonderlijke entiteiten zijn is dit de realiteit geworden. Zogezegd de primaire realiteit waaruit alle menselijke creatie is voortgekomen.
De mens kan hierdoor op een schijnbaar zelfstandige manier functioneren. Het heeft de mens haar vrije wil gegeven.
De mensheid heeft de keuzevrijheid om zowel tegen De Bron in te denken en te functioneren als in overeenstemming met De Bron te denken en te functioneren.
Naarmate een mens tegen De Bron in denkt en handelt, zal hij steeds meer het contact met De Bron verliezen en daardoor ook steeds minder in staat zijn om in overeenstemming met De Bron te creëren.
Dit is misschien wel de beste manier om goed en kwaad te verklaren.
Het goede is zoveel mogelijk denken en handelen volgens De Bron. Het kwade daarentegen is dan het op een dergelijk manier denken en handelen dat men schade veroorzaakt aan zowel de creaties van De Bron (de natuur) als de creaties van mensen die proberen volgens De Bron te creëren.
De stoffelijke wereld die we om ons heen ervaren is de creatie van De Bron. Ook het menselijk lichaam dat we bewonen is de creatie van De Bron.
Het is De Bron die in alles en iedereen aanwezig is en alles creëert.
Als wij mensen afwijkend gaan denken creëert De Bron voor ons afwijkende vormen, bewegingen en functies.
Het denkproces dat de mens nodig heeft om De Bron tot menselijke creatie te brengen wijkt enigszins af van hoe De Bron zelf tot creatie komt.
De Bron denkt aan vorm, beweging en de functionering hiervan. Hierdoor ontstaat vorm beweging en het functioneren hiervan in het stoffelijk universum.
Bij de mens is dit niet haalbaar. De mens kan op deze wijze niet echt tot creatie komen.
Omdat de mens zichzelf ziet als een bestaanseenheid afzonderlijk van De Bron moet hij geloof en vertrouwen hebben in wat hij denkt. Om zijn vertrouwen in zijn denken niet te verliezen moet de mens handelen naar wat hij denkt. Alleen dan kan hij doen, zijn of hebben wat hij wil doen, zijn of hebben.
Als de mens niet handelt naar de ideeën die hij heeft kan zijn geloof en vertrouwen daarin geen stand houden en zal hij ideeën vormen die tegen zijn oorspronkelijke ideeën in gaan.
De conflicterende ideeën die zo ontstaan, stagneren het creatieproces.
De mens kan met alleen een idee niets tot stand brengen. Pas als hij erin gaat geloven en ernaar gaat handelen, kan het idee vorm krijgen. Het idee is pas dan echt zijn doel geworden.
Succes en gezondheid, of het gebrek hieraan, kunnen op deze wijzen worden verklaard.
Als je gelooft in een idee dan is de volgende stap vertrouwen hebben dat De Bron je idee zal verwezenlijken.
Dit laatste bereik je door competent handelen in de richting van je doel zonder het bereiken ervan op wat voor manier dan ook maar te wantrouwen.
Competent handelen is een absolute noodzaak in het creatieproces. Hierin tekort schieten zal je vertrouwen doen afnemen of je doen wantrouwen.
Wij mensen kunnen niet, zoals De Bron, creëren vanuit gedachten alleen. Dit is enkel en alleen omdat we ons zelf als een afzonderlijke entiteit zien.
Doordat we denken dat we iets ander zijn dan De Bron moeten we door middel van geloof, vertrouwen, waarneming, competentie en actie tot creatie zien te komen. We doen dit door geloof en vertrouwen te hebben in wat we willen bereiken.
De Bron weet dat wat zij denkt, ontstaat. Geloof en vertrouwen zijn lagere vormen van weten die gebonden zijn aan emotie. Als we met absolute zekerheid zouden kunnen weten dat iets tot stand zou komen dan zou dit tot stand komen zonder waarneming, competentie en actie.
Doordat we ons als afzonderlijk van de bron zien kunnen we niet weten of dat wat we denken werkelijkheid zal worden. Wij kunnen er wel in geloven, erop vertrouwen en er door middel van competentie plus actie naar streven waardoor het ook voor ons werkelijkheid kan worden.
Als mensen in staat zijn om één te zijn met De Bron kunnen ook zij enkel door denken en weten tot perfecte creatie komen.
Dit nastreven is geen optie. Je bent De Bron of je bent het niet. In essentie zijn we De Bron maar we denken nu eenmaal van niet en daarom zijn we het ook niet.
Ben je het niet dan ben je een levenseenheid die zich ziet als bestaand los van De Bron waardoor je als mens en op een menselijke manier tot creatie moet komen.
Als mens kun je jezelf soms één voelen met De Bron. Dit is bijna altijd tijdelijk en gebeurd meestal als je denkwereld even stil staat.
Zodra je weer begint te denken is dit eenheidsbewustzijn weer weg, en het is nu juist het denken dat tot creatie kan leiden.
Het spel van mens zijn is blijkbaar om het denken van De Bron zo dicht mogelijk te benaderen. Dit is hoe we verder kunnen evolueren totdat we De Bron weer kunnen zijn.
Mocht je deze wijsheid goed tot je door laat dringen en je zou het kunnen praktiseren dan is alles, maar dan ook alles, mogelijk. Dus ook het kwade.
Als je gezond en succesvol wilt zijn in je leven heb je vermoedelijk niets anders nodig dan wat hierboven staat beschreven.
Hoe kun je dit op een liefdevolle wijze praktiseren?
Door je in de menselijke deugden te verdiepen en die te praktiseren. De menselijke deugden zullen je dichter bij De Bron brengen en je zo meer in staat stellen om intelligent en liefdevol te creëren.
De belangrijkste menselijke deugden zijn:
Mededogen, dankbaarheid, vergevingsgezindheid en vertrouwen.
De eerste drie deugden vallen volledig weg bij mensen die het kwade nastreven. Als een mens verstrikt raakt in het kwade zal ook het vertrouwen in anderen afnemen. Als een mens nog dieper verstrikt raakt in het kwade zal ook het vertrouwen in het realiseren van zijn boosaardige ideeën afnemen.
Mensen die het goede nastreven praktiseren altijd in zekere mate al de vier hierboven genoemde deugden.
Het is mijn wens dat je deze wijsheid op een positieven manier gebruikt.
En, maak je niet ongerust over het kwade. De overgrote meerderheid zal kiezen om het goede na te streven als ze de kans krijgen. Het is aan mensen die het goede nastreven om ze die kans te geven.
Ik beweer op geen enkele manier dat dit scheppingsverhaal het enige juiste verhaal is. Ik vind het een aannemelijk verhaal maar meer ook niet. Het kan goed zijn dat het anders is.
Mocht je hier ideeën over hebben dan verneem ik die graag. Je kunt onder dit artikel je reactie kwijt.