Er gebeuren zoveel dingen die onverklaarbaar lijken te zijn. We staan er niet altijd bij stil. En als er iets onverklaarbaars gebeurd dan denken we zoiets van ‘hoe kan dat nu gebeuren?’
Maar verder dan dat komen we niet. De klassieke wetenschap veegt het allemaal van tafel door te beweren dat je verbeelding met je op de loop is gegaan.
In het boek “Holographic Univers” geeft de schrijver Michael Talbot een voorbeeld van een onverklaarbaar verschijnsel dat zich heeft voor gedaan bij verschillende mensen op min of meer dezelfde manier.
Het gaat hier om de kruisiging van Jezus. In de Rooms Katholieke kerk zie je afbeeldingen van Jezus die aan een kruis is genageld met spijkers door de palmen van zijn handen.
Nu moet je weten dat de Romeinen mensen niet door hun handpalmen aan een kruis nagelde. Ze nagelde door de polsen om de simpele reden dat je via de handpalmen de persoon niet aan een kruis kan bevestigen. De Katholieken denken daar niet bij na. Men neemt gewoon aan dat Jezus door zijn handpalmen aan het kruis werd genageld.
Zo wordt het de Katholiek geleerd en zo is het dan.
Maar nu komt het. Er zijn dus mensen geweest, en misschien zijn ze er nog wel, die bloedingen en wonden krijgen in hun handpalmen. Dat is dus de verkeerde plek. Maar omdat ze geloven dat Jezus door zijn handpalmen aan het kruis werd genageld krijgen ze die spontane bloedingen en verwondingen in hun eigen handpalmen. Dit verschijnsel wordt stigmata genoemd.
We kunnen dit natuurlijk wel naar het terrein der fabelen verwijzen, en er zullen ook echt wel mensen zijn geweest die zelfverwonding hebben toegepast, maar volgens de schrijver van “Holographic Univers” zijn er wel degelijk spontane verwondingen opgetreden die even spontaan en binnen zeer korte tijd weer verdwenen.
Eigenlijk zijn er heel veel onbegrijpelijke gebeurtenissen. Alle vormen van intuïtie, telepathie of andere buitenzintuiglijke waarnemingen zijn niet te vatten en wetenschappelijk zeer moeilijk te verklaren.
Maar ook begrippen zoals pure onvoorwaardelijke liefde kun je niet echt uitleggen. Je kunt het bestaan ervan niet hard maken.
Als je er echter vanuit gaat dat het leven een holografische creatie is dan vallen er plotseling heel veel puzzelstukjes op zijn plaats. Niet dat we hiermee onvoorwaardelijke liefde kunnen begrijpen, maar begrippen zoals ‘buitenzintuiglijke waarnemingen’ zijn met het holografisch model perfect te verklaren.
Er blijken mensen te zijn die het verleden of de toekomst net zo helder kunnen waarnemen als dat wat ze in het heden waarnemen. Niet te gelijkertijd natuurlijk.
Weten wat een ander denkt, voelen dat er iemand naar je kijkt of iemand van een afstand bekijken die zich ineens omdraait doordat hij voelt dat hij wordt bekeken zijn allen voorbeelden van buitenzintuiglijk waarnemen. Iedereen heeft dit wel eens ondervonden. En toch is dit niet wetenschappelijk te verklaren tenzij we in een holografische werkelijkheid leven.
Gedachten zijn dan ook hologrammen die kunnen worden waargenomen door een waarnemer. Alleen de waarnemer zelf staat buiten zijn hologram en kan zo dat wat in zijn hologram verschijnt waarnemen. Mocht de waarnemer in zijn hologram zijn dan is hij deel van het hologram en een hologram is geen waarnemer. De projector is de projectie niet. De waarnemer kan zich wel zo vereenzelvigen met zijn hologram dat hij denkt dat hij erin aanwezig is. En dan is dat voor die persoon ook zo.
De ziel wordt vaak gezien als de bron van waarneming. Maar het is niet uitgesloten dat ook de ziel een hologram is waar achter de waarnemer schuil gaat. Dit moet wel zo zijn als het zo is dat de ziel in het hologram aanwezig is.
Hoe kunnen we buitenzintuiglijk waarnemen nu verklaren met het holografisch model?
Zoals ik al beweerde in deel 1 van dit artikel leeft iedereen in zijn eigen hologram. Dit betekent dat iedereen zijn eigen werkelijkheid creëert waarna die kan worden waargenomen. Dat is waarom we allen de werkelijkheid een beetje anders zien. We creëren de werkelijkheid vanaf ons eigen gezichtspunt.
Door overeenstemming creëren we een werkelijkheid die lijkt op de werkelijkheid van alle betrokkenen maar die nooit precies hetzelfde kan zijn. We creëren allen ons eigen hologram en kunnen interactief zijn met de hologrammen van anderen. Buitenzintuiglijk waarnemen wil dan zeggen dat we ons op een dusdanige manier in het hologram van een ander verplaatsen dat we daarin kunnen waarnemen.
Zo kunnen we ons ook in andere werkelijkheden verplaatsen. De dood is niets anders dan een verplaatsing van je huidige hologram naar een hologram dat minder massief is. Je bent los van je stoffelijk lichaam en bevindt je dan in een minder massief lichaam ook wel een etherisch lichaam genoemd. Ook in dat lichaam creëer je bewust of onbewust de holografische werkelijkheid die je waarneemt.
Alles ontstaat vanuit een gedachte. Een gedachte ontstaat door intentie en aandacht. Zodra je iets wil dan heb je daarvan een gedachte die een eigen leven gaat leiden in de tijd. Een gedachte is een vorm van energie die vanuit het veld van creatie wordt gecreëerd. Het is een lichtere vorm van energie die op een hogere frequentie trilt dan de stoffelijke vormen die we met onze zintuigen denken waar te nemen.
Een gedachte kan worden gematerialiseerd door er intenties tegenin te creëren. Als er geen intenties tegenin werken kunnen gedachten niet verstoffelijken. De intenties die er tegenin gaan, creëren namelijk een spanningsveld dat nodig is om in tijd en ruimte tot voortbestaan te kunnen komen.
In de stoffelijke wereld bestaat alles door druk en tegen druk waardoor een balans in krachten lijkt te bestaan. Omdat het stoffelijke altijd in beweging is kunnen we beter spreken van een zoeken naar balans. Alles reikt of trekt zich terug in een poging om in balans te kunnen komen of een nieuwe vorm van balans te zoeken.
Dit is slechts een hypothese. Ik weet niet zeker of dit zo is. Maar het lijkt me logisch.
Het mooie van deze hypothese is dat het, net zo als met het begrip hologram, meer duidelijkheid kan brengen in zaken die anders onverklaarbaar lijken te zijn.
Als voorbeeld zullen we het begrip stress nemen. Het woord stress krijgt hierdoor een veel diepere betekenis. Stress is spanning. Spanning kan alleen ontstaan als gelijke krachten tegen elkaar inwerken waardoor er een balans lijkt te ontstaan. Omdat krachten altijd in beweging zijn kunnen ze niet echt een statische toestand teweegbrengen. Zo kunnen we veronderstellen dat alle vormen alleen stand kunnen houden als ze door spanning een schijnbare toestand van balans bereiken.
Zodra een van die krachten in sterkte zou afnemen zou de statische toestand, van bijvoorbeeld een object, wegvallen en het object zou niet meer waarneembaar zijn.
Stress is dus wel een absolute noodzaak en niet alleen voor het bestaan maar ook voor voortbestaan in tijd.
Als de mens te veel stress ervaart kan hij-zij zowel fysiek als mentaal uit balans raken met soms desastreuze gevolgen. Ook te weinig stress kan de mens volledig uit balans brengen.
Als je dit allemaal te ver gegrepen vindt dan kan ik daar inkomen. Maar ik wilde je deze kronkels toch niet onthouden.
Axioma (zelf evidente waarheid)
Krachten – tegenkrachten – balans – onbalans – reiken – terugtrekken
Dit axioma verklaart enigszins de stoffelijke werkelijkheid maar valt dit dan nog wel te combineren met het holografisch model?
We zullen misschien nooit met zekerheid kunnen stellen dat de werkelijkheid holografisch is zoals wij mensen dit begrip omschrijven.
We zien een hologram als een driedimensionale projectie van iets met gebruikmaking van licht. Hoe zit het dan met de andere zintuigen gehoor, reuk smaak en tast? Die kun je toch niet in drie dimensies weergeven? Of toch wel? Ik weet het even niet meer.
Als wij mensen in staat zijn om in andere hologrammen, dan dat van ons zelf, waar te nemen dan hebben we daarmee de buitenzintuiglijke waarnemingen verklaard. Ieder mens zou dit moeten kunnen maar blijkbaar is dit vermogen bij slechts enkele niet geblokkeerd.
Voor veel mensen zal het een bittere pil zijn om te moeten accepteren dat we, bewust of onbewust, ons eigen leven creëren met alle valstrikken, dieptepunten en hoogtepunten.
We willen zo graag geloven dat anderen ons de das om kunnen doen, maar dit is slechts schijn. We creëren de ander in onze eigen hologrammen. We creëren dan ook onze eigen barrières. We kunnen ze zo sterk maken dat we erdoor worden overweldigd waardoor we geen uitweg meer zien.
Ik heb het boek “Holographic Univers”nog niet volledig gelezen maar wilde toch al wat van mijn kronkels hierover publiceren. Er komt dus waarschijnlijk nog een vervolg.
Je mag altijd reageren op dit artikel. Alle goed bedoelde reacties zijn welkom.